بررسی سوراخکاری کامپوزیت‌ها با دریل

استفادة روزافزون کامپوزیت‌ها و مزایای فراوانی چون نسبت استحکام به وزن بالا، مقاومت بالا نسبت به خوردگی و خستگی، عدم رسانایی الکتریکی، وجود روش‌های متنوع ساخت و امکان تولید شکل‌های پیچیده و متنوع باعث شده است تا تحقیقات زیادی دربارة این دسته از موادانجام شود. معمولاً قطعات کامپوزیتی برای اتصالات مکانیکی به سوراخکاری نیاز دارند. ماشینکاری کامپوزیت‌ها به‌دلیل ناهمسانگردی، غیرهمگنی و ذرات مقاومت‌دهندة کامپوزیت، که سایندة ابزار می‌باشند، سخت‌ است. عملیات سوراخکاری یکی از فرایندهای سنتی ماشینکاری مواد است که معمولاً عیوبی چون تورق، ترک‌خوردگی زمینه (ماتریس)، الیاف برش نخورده و جز این‌ها را به‌هنگام ماشینکاری کامپوزیت‌ها به‌همراه دارد. این معایب تأثیر بسزایی بر کیفیت و استحکام قطعة نهایی دارند؛ بنابراین لزوم پژوهش بیشتر در اینباره بیش از پیش احساس می‌شود. در این مقاله سوراخکاری کامپوزیت‌ها و پارامترهای تأثیرگذار و آخرین پیشرفت‌های این حوزه مورد تحلیل و بررسی قرار گرفت. در خلال مقاله نیز فرصت‌ها و موقعیت‌های به‌کارگیری فرایند ذکر می‌گردد.